Het einde is in zicht!
San Blas is een eilandengroep van zo’n ongeveer 400 kleine eilandjes die bewoond worden door de Kuna’s. We zijn met een stel naar het eiland Robinson gegaan en hebben daar onze eigen expeditie Robinson gehouden. Het eiland is eigenlijk niet meer dan een klein zandstrand wat vol staat met palmbomen en waar je een klein hutje van bamboo hebt. Je wordt wakker op het strand, loopt in bikini de zee in voor een verfrissende douche, mag naar het ‘zwevend toitlet’ waar de visjes zich ontfermen over jouw uitwerpselen en doet de hele dag eigenlijk niets anders dan snorkelen, spelletjes spelen en niets doen! Na een paar dagen hebben we dit paradijsje ingeruild voor de hoofdstad van Panama: Panama City. Met Tommer en Christa hebben we daar lekker geshopt, gegeten en zijn we naar het panama kanaal geweest. Vervolgens met z’n vieren lekker gesurft en gekaart in Santa Catalina aan de kust. Koen heeft zelfs gesurft op een pointbreak! (vraag me niet wat dat in houdt, maar de golven waren hoog en koen is er levend vandaan gekomen)
Uiteindelijk hebben we in David afscheid genomen van onze Haagse vrienden en weer met z’n tweetjes op pad gegaan naar Costa Rica. Hier zijn we de surfstadjes aan het afgaan en vermaken we ons goed met op het strand hangen of lekker lezen terwijl de apen ons eten proberen te stelen. Na Dominical, Quepos, Montezuma zitten we nu in Santa Teresa onze laatste daagjes af te tellen…
Na een fantastische reis van vier maanden, 9 verschillende muntsoorten, een hoop vervelende grensovergangen, zo’n 100 chicken bussen en een hoop rijst, kip en rum hebben we natuurlijk ontzettend veel geleerd.
Wist je dat…
- hangmatten top zijn
- Jezus en Maria in midden-Amerika als zwarte ‘mensen’ afgebeeld worden
- het communisme wat de Castro’s voor ogen hebben is een leuk idee maar niet werkt
- mensen niet begrijpen dat als we een taxi willen we dat zelf wel kunnen vragen, dus dat ze ons niet de hele dag lastig hoeven te vallen
- Flor de Cana de beste rum is van de hele wereld!
- het hilarisch is als er bij een voetbalwedstrijd wordt gescoord en de presentator net zolang GOAL roept tot hij geen adem meer heeft (ook als de tegenstander scoort)
- we op 25 augustus om 18.20 landen en dat iedereen welkom is op schiphol J
- reizen helemaal super gaaf, cool, tof en geweldig is!!
Pura Vida in Costa Rica!
Maar we waren in Nicaragua gebleven. Granada is een mooie koloniale stad maar veel te toeristisch voor ons dus we zijn snel naar het surfstadje San Juan del sur gegaan. Hier hebben we een week
vakantie gevierd (moet af en toe ook gebeuren) en veel gezond, gesurft en gefeest. En het nieuws van het jaar: Ik (Rianne) heb na vier jaar trauma (surfplank in m'n oog) weer op een surfplank
gestaan!! Inderdaad, gestaan nog wel. Nadeel was dat ons vriendinnetje Anouke mijn trauma overnam. Ze had drie vinnen in d''r gezicht gekregen en moest naar het ziekenhuis om er één te laten
hechten. Wij met z'n tweeen naar het ziekenhuis wat meer een smerig kamertje was en waar ze ook niet snapten dat je na een verdoving even moest wachten... Hoop hier nooit naar het ziekenhuis te
moeten..
San Juan was echt een paradijsje voor ons, veel leuke mensen leren en kennen en moeilijk om het weer achter te laten. We hebben onze grote vriend Hans daarom meegenomen naar Costa Rica en zijn
lekker met z´´n drieen verder gaan reizen.
In Costa Rica zijn we naar de bergen in Monteverde gegaan. Een hele vet, coole, gave canopytocht gemaakt. Stel je een draad voor waar je aan hangt en als een gek over de jungle sjeest. Helemaal top! We hebben zelfs een Tarzan-swing gedaan, waarbij je als Tarzan (zoals de naam al deed vermoeden) een vrije val maakt en dan aan een touw heen en weer bungelt. Na een paar dagen weer het mooie weer opgezocht in La Fortuna, de plaatselijk feesttent opgezocht en daarna snel verder gegaan naar de hoofdstad San José. Een stuk leuker dan verwacht en ´s avonds Harry Potter gezien! Maar dan voor 3 dollar...hihi. Vervolgens de jungle opgezocht in Tortuguero! Met twee Nederlandse meiden ´s nachts 1,5 uur op het strand gewacht in de hoop wat schildpadden te zien. Uiteindelijk om 23.30 was het raak: een gigantische schildpad was eieren aan het leggen: OLE! We hebben het hele proces van leggen en ingraven gezien dus gelukkig niet voor niets gewacht. Volgende vier uur in een bootje gezeten weer terug naar het vaste land. Heel wat apen, krokodillen en vogels gezien. Uiteindelijk aangekomen in het Carribische Cahuita waar we weer konden genieten van de raggea-barretjes, het strand en de jungle. Met een grote groep Nederlanders (we blijven ze maar tegenkomen) hebben we drie dagen gebbq´t en vervolgens de plaatselijke bar op z´n kop gezet. Costa Rica is ons honderd procent meegevallen. Buiten de Amerikanen, de vele andere toeristen en de prijzen is het een ontzettend mooi en groen land!
En nu zijn we in Panama beland! Na een frustrerende grensovergang (tussen frustratie en grensovergangen blijkt een onvermijdelijke connectie te zitten...) zitten we eindelijk weer in een echt
Midden-Amerikaans land met leuke chicken bussen en waar overal voedsel op straat wordt verkocht. Panama is wel weer duidelijk een stuk armer dan Costa Rica en je ziet kinderen op grote
vuilnisbelten vol met gieren op zoek naar wat eten. Toch vreemd om te zien.
Met Hans (omgedoopt tot onze adoptiezoon) en twee andere Nederlanders zitten we nu op een eiland, Bocas del Toro, in een geweldig appartement en hebben zelfs gekleurde beachcruisers (fietsen) ter
beschikking! We genieten, Pura Vida!!!
Hasta luego,
Cun y Ariana (op z´n spaans)
Gevlucht uit Honduras
Ja, je leest het goed, we zaten in Honduras... Erg slechte timing! Maar daar komen we later op terug. We beginnen bij het begin: El Salvador!
Na wat wikken en wegen, verschillende verhalen over El Salvador, hadden we toch besloten om naar El Salvador te gaan. Met de chicken bus vanuit Lago de Atitlan in Guatemala hebben we een dag als kippen in de bus gezeten, wat natuurlijk een ervaring op zich is! De bussen in El Salvador doen er meestal erg lang over omdat er eerst een dertigtal mensen de bus in komen om bananen, snoepjes, gefrituurde kip of zelfs ´wonderpillen´ (waarschijnlijk gewoon een paracetemolletje) te verkopen. We hoeven in ieder geval geen honger te lijden onder het reizen! In El Salvador zijn we, met behulp van de bijzonder aardige mensen, meteen door gegaan naar de kust: El Tunco! Hier hebben we vier heerlijke dagen gezeten en zijn lekker bijgekomen van het reizen. Koen heeft zijn surftalenten weer naar boven proberen te halen en ik heb geluierd en gelezen: helemaal top! Het enige gevaar van surfen in el Salvador is dat er een hoop rotsen liggen en de golven nog een tikkeltje hoger waren dan koen gewend was. Vol goede moed 3 dagen in het water gelegen, resultaat: 9 golven gestart, 1 uitgereden, 8 x flink gespoeld, flink veel spierpijn en 3 x tussen de rotsen beland. Snel dus weer terug naar de Pacific coast voor een herkansing! Algemene indruk van El Salvador: Super! De meest aardige, behulpzame en eerlijke mensen en een relaxed sfeertje.
Na El Salvador besloten we naar Honduras te gaan. Aangekomen bij een lelijk plaatsje om de volgende bus naar Copán te nemen bleek deze niet meer te gaan. Een man wist ons te vertellen dat er die ochtend een staatsgreep had plaatsgevonden en de president was afgezet en naar Costa Rica gevlogen. Lekkere timing dus!! Volgende dag gelukkig een bus kunnen pakken naar Copán. Hier bleek de impact van de staatsgreep. De hele wereld bemoeide zich met de situatie (inclusief Chavez met militaire dreigementen..) en de bevolking was juist blij dat de de president weg was. Om ongeregeldheden te voorkomen was er voor het hele land een avondklok ingesteld dus Rianne en Koentje moesten braaf om 21.00 uur binnen zijn. Ons gelukkig goed vermaakt maar wel erg apart om zo vast te zitten. Bussen bleken ook niet meer naar het noorden en oosten te gaan. Om niet vast te zitten terwijl de hel uitbreekt hebben we uiteindelijk besloten om (voor de 3e keer...) Guatemala in te gaan. Vanuit daar zijn we meteen door gereisd naar El Salvador (waren we gelukkkig ook nog niet geweest..). Daar kwamen we een hele aardige man tegen die ons hielp een slaapadresje te vinden in het plaatsje waar we gestrand waren. Uiteindelijk zat ons gewenste hostel vol en besloten we het andere adres uit de bijbel (lonley planet) te proberen. Hotel Livingston... dit bleek meer een soort bordeel te zijn. Op de muren hingen posters met wat seksuele voorlichting en de kamer naast ons was na een uurtje druk bezet te zijn opeens weer leeg.... hebben wij weer.. Na een heerlijke maaltijd bij Pollo Campero (denk aan mac Donalds) hebben we het ons gezellig gemaakt op de parkeerplaats voor onze kamer. De mensen van het hostel kwamen ons te hulp met stoelen en een tafeltje zodat we echt ons eigen terrasje hadden op de parkeerplaats voor het 'bordeel'. Erg gelachen en ons spaans geoefend met de baas van het hotel!
Na nog 1,5 dag in (erg veel) chicken bussen te hebben gezeten kwamen we EINDELIJK aan bij de grens van Nicaragua. Daar probeerde het motje van de fietstaxi ons nog op te lichten. Na een aantal van dat soort situaties was de frustratie bij mij zo groot dat ik goed ben uitgevallen tegen de jongen die meer geld van ons wou en toen ik zei dat ik nu echt boos ging worden was ie snel weg: joehoe, gerechtvaardigheid! Goed, opgelucht en wel zijn we aangekomen in León in Nicaragua. Een heel leuk stadje! Daar kwamen we toevallig weer allemaal mensen tegen die we in andere landen hadden ontmoet. Met een stel Nederlandse meiden en een aantal locals hebben we de bloemetjes weer eens flink buiten gezet en zijn we flink op stap geweest. Helemaal leuk hier! De dag erna hebben we een vulkaan beklommen en er vervolgens van af gesleed! Geweldig! Stel je een gigantisch zwarte berg (oftewel een vulkaan) voor waar je op een stuk hout in een oranje pak vanaf sjeest. Koen kwam naar beneden met een snelheid van 47 km per uur en ik met een (ook goede) 27 km p/u.
Na een paar heerlijke dagen in Leon zijn we nu in Granada aangekomen. Het is helemaal heerlijk hier en we genieten volop!
Besos y hasta pronto,
Los pequenos
PS. Dankjewel voor al jullie leuke reacties, erg leuk om te lezen!!!!!!!
Bienvenidos en Guatemala!
We zijn in Guatemala! Al een tijdje eigenlijk dus hier een samenvatting van onze al dan niet spannende belevingen.
Guatemala is een relatief arm land waarin veel mayabevolking leeft. Er ligt hier (bijna) overal vuilnis langs de kant van de weg. De bevolking moet namelijk betalen om hun vuil op te laten halen, en aangezien ze hun geld beter kunnen besteden aan eten doen ze dit natuurlijk niet. Verder is het westerse idee dat kinderen naar school horen te gaan, lekker moeten spelen na schooltijd en vooral niet hoeven te werken hier niet echt aanwezig. Je ziet overal kleine kindjes lopen met grote stapels hout op hun rug of ze proberen je van alles en nog wat te verkopen. De mensen zijn hier wel bijzonder vriendelijk en helpen ons graag als we weer eens de weg kwijt zijn. Gelukkig spreken we na twee maanden al een redelijk woordje spaans dus snappen we nu de uitleg ook :)
Ff een stukje terug in de tijd...
Vanuit Mexico zijn we naar Flores en Tikal gegaan. Tikal is één van de grootste maya-vindplaatsen ter wereld en ligt midden in de Jungle. Wij zijn dan ook om 4.00 uur opgestaan om een 5 uur durende hike te gaan maken in de jungle. Gelukkig hadden we een geweldige gids die een perfecte imitatie van een brulaap kon maken waardoor de brulapen allemaal reageerden (en die maken echt een pokkeherrie!). Was een geweldige tocht en veel ruines, planten, vogels en andere beesten gezien.
Na Belize (we hebben zeekoeien, pijlstaartroggen, haaien, zeeschildpadden en nog veel meer gezien!!!!) zijn we weer terug gegaan naar Guatemala en zijn we beland in Livingston. Een erg leuke tijd gehad in een super hostel. Een jungle tocht gemaakt wat helemaal nergens op sloeg. Gelukkig hadden we een leuke groep Amerikanen en een Ier en hebben we erg gelachen (Koen heeft al zijn oude grappen uit de kast getrokken). We hebben wel van een waterval gesprongen! Applaus voor ons. Vanaf Livingston zijn we een dagje naar Rio Dulce gegaan. Een grote rivier waar je met een bootje naar toe gaat. Hier hebben we onze kano kwaliteiten getest. We blijken niet zo'n goed kano-duo...
Vanaf Rio Dulce hebben we de lokale bus gepakt naar Lanquin. Wat een spektakel... Koen en Rianne + twee belgen in een klein busje met nog zo'n 50 Quatemalteken... De bus stopte zo'n elke 5 minuten maar gelukkig hadden de lokale bevolking enig amusement: toeristen! We zijn dan ook lang aangegapen en één man vond het zelfs de moeite waard om filmopnames van ons te maken met zijn mobiele telefoontje. Maar we zijn heelhuids aangekomen in Lanquin en hebben daar een aantal lekkere dagen gehad. Het hostel lag aan een riviertje midden in de bergen. Dus elke dag wakker worden met een prachtig uitzicht en lekker in het ijskoude riviertje liggen! We zijn als een soort kippen vervoerd in de laadbak van een wagentje naar Semuc Champey waar we met een kaarsje door de grot hebben gezwommen! Helemaal gaaf en we hebben zelfs een sprong gemaakt in de grot. Koen heeft van een waterval en een brug van 10 meter hoog gesprongen en was weer zo blij als een kind (en rianne vond het niet nodig zichzelf te bewijzen).
We zitten nu in Antigua. Een leuk koloniaal stadje wat eigenlijk helemaal niet echt typisch Guatemala is. Vandaag zijn we om half 6 opgestaan om een actieve vulkaan te beklimmen. GAAAF!!! Het was een helse beklimming en vooral erg warm onder onze all-star'tjes. Maar we zijn vlakbij de lava geweest wat wel een beetje spannend is omdat het bloedheet is en de lava je van alle kanten om de oren vliegt. Toen onze voeten ook begonnen te gloeien zijn we snel naar beneden geklommen. Schade: twee gesmolten all stars, twee blaren (beide van Rianne) en een blije koentje en rianneke.
Morgen op naar Lago de Atitlan! En daarna gaan we (toch) naar El Salvador! We genieten!!!!
Hasta luego,
Koen y Rianne
Go Slow at Belize
Het lijkt alsof we beland zijn op een filmset van een malibu-reclame! Een filmset genaamd Caye Caulker in Belize. Na een paar daagjes Flores in Guatemala kregen we weer de dringende behoefte aan strand en zee en hebben we de bus en boot gepakt naar dit grappige eilandje in Belize. Belize lijkt totaal niet op een land uit Midden-Amerika. De mensen hier spreken engels met een grappig accent . Ze zijn voornamelijk van Creoolse afkomst en lijken Bob Marley als hun grote voorbeeld te hebben (en zijn dan ook 70% van de dag zo stoned als een garnaal). Caye Caulker is een eilandje wat lijkt op een soort vissersdorpje met allemaal grappige houten, gekleurde huisjes. Auto's rijden hier niet maar golfkarretjes daarin tegen in overvloed! De straten zijn allemaal gewoon zandweggetjes en de lokale bevolking ziet het nut van schoenen dan ook niet in. Het motto van het Caye Caulker is: ‘Go Slow'! Alles gaat dan ook op het tempo'tje relaxed en we worden de hele dag door aangesproken met 'What's up, bro!' Meestal komt daarna de vraag of we wiet willen. Koen is helemaal gelukkig dat ie de mensen weer kan verstaan en maakt daar dan ook dankbaar gebruik van! Het motje van de chicken kebabs zegt ons de hele dag door enthousiast gedag en we hebben ook al vrienden gemaakt met één of andere vage Belizaanse jongen die ons standaard begroet met ‘de boks'!
Gister hebben we ons het motto ‘go slow' eigen gemaakt en hebben we lekker in de warme zee gelegen, veel visjes en zeesterren gezien en wat gekletst met wat andere Nederlanders (blijkbaar hebben we een erg reislustig volkje). ‘s Avonds kennisgemaakt met de plaatselijke reggeabar waar ze in plaats van barkrukken, schommels hebben hangen! We slapen in een heerlijke cabana in een guesthouse die verder totaal leeg is. Dit betekend dat we de schommelstoelen en hangmatten voor ons zelf hebben dus we vermaken ons goed! Vandaag voor de verandering weer in de zee gelegen en lekker gesnorkeld. Morgen gaan we een snorkel tour maken en gaan we (als het goed is) haaien, roggen en zeekoeien zien!
Wat hebben we het toch zwaar....
Hasta la vista!
Koen y Rianne
Cuba op z´n koens!
Hola
Dit zijn stukjes die ik iedere keer heb opgeschreven tijdens onze reis in Cuba!
Na 2 weken in Cuba te zijn, denk ik dat ik daar wel het een en ander over kan vertellen. Ten eerste de taalbarrière wat toch soms wel een beetje lastig kan zijn. Wanneer ik op mijn beste Spaans vraag: Donde esta el Banjo? En dan een antwoord krijg waar ik niks van begrijp, is dat best lastig kan ik je vertellen. Eigenlijk wil ik dan zo snel mogelijk naar de wc, want dat eten hiero doet vreemde dingen met je maag! Ook moest ik in het begin er erg aan wennen dat ik mijn poepdoekjes in een apart bakje moet stoppen! Gelukkig hoeven wij deze niet zelf leeg te maken!! Genoeg over mijn taalbarrière want ik begin al aardig af te dwalen heb ik het idee..
Nu even over het geld: Ze hebben hier dus twee verschillende munten de Cubaanse Peso(waar de Cubaanse rukkers zelf mee mogen betalen) en de C.U.C(waar wij dus lekker mee mogen betalen). Om het makkelijker te maken noemen we deze munt kukjes! Gelukkig dat de kukjes 25 x zo duur zijn en wij dus meestal(lees altijd) 25 keer zoveel mogen betalen. In het begin hebben we nog wel geprobeerd om met de peso te betalen maar op de een of andere manier hadden ze meestal door dat wij geen Cubanen zijn. Ik weet ook niet hoe ze daar zo snel achter komen! Na 2 weken ben ik er wel aan gewend en vliegen de kukjes flink de portemonnee uit en zullen er dus ook weer nieuwe in moeten komen. Wij gaan ff met de speciaal aangeschafte credit card pinnen! Komen we bij de enige bank van het dorpje die op Zaterdag open is aan, staat er een vrij lange rij mensen te wachten.. Wij netjes achter aan gesloten, na een half uurtje wachten is het dan zover we mogen eindelijk naar binnen om de kukjes te pinnen. Wat blijkt, willen die rukkers nog ff 11 % commissie hebben op het totaal bedrag van wat je pint. Dat betekent dus dat we 600 kukjes pinnen, we er 673 moeten pinnen omdat de bank ook nog ff 73 kukjes wil hebben. Dit is ongeveer 65 euro!! Maar we hebben het erg graag voor over, want het is hier wel echt mooi en we komen op plaatsen! Super!!
Het volgende wat ik nog graag met jullie wil delen zijn de casa's waarin we overnachten! Dit zijn over het algemeen kamers in een huis bij mensen thuis. Deze mensen verwachten dan vaak dat je ook mee eet en ontbijt. Erg leuk maar in het begin ook wel erg wennen, wanneer je een bruine soep aangeboden krijgt die eruit ziet wat er aan de achterkant ook uitkomt... Ja je kunt ook niet maken om het niet op te eten dachten wij! Dus met lange tanden heb ik de soep nog redelijk weten weg te werken, Rianne heeft hem laten staan wat je dus echt niet kan maken hé! Hahaha.
Ook niet onbelangrijk zijn natuurlijk de vrouwen! De vrouwen lijken allemaal best op elkaar, want deze proberen zich te allen tijde in een klein strak broekje te hijsen (maakt niet uit wat de omvang van de vrouw is). De kleuren van deze broekjes lopen uiteen van knalroze naar (dat vind ik persoonlijk de mooiste) een broekje van nep spijkerstof met een mooie rode naad eroverheen. Echt schitterend om dit af en toe te zien en ook niet!! De truitjes die ze aan hebben lijken wat dat betreft ook erg op elkaar en er zitten er vaak ook 2 onder verstopt die er bijna uitfloepen!
We hebben ook voor het eerst een illegale aankoop gedaan! Nadat we eerst met een Cubaan wat zijn gaan drinken (hij sprak erg goed engels) en hij ons vertrouwen gewonnen had, heb ik aan hem gevraagd of hij niet een doosje sigaren kon regelen voor mij! Dit zag hij natuurlijk wel zitten en hij is voor ons een mooie grote doos sigaren gaan regelen.. Het zijn dezelfde die hij die niet genoemd van worden (Fidel Castro) rookt. We moesten er ook nog een fles rum bij kopen anders kon hij het niet redden voor het afgesproken bedrag. Nadat we deze aankoop hebben gedaan begon er bij ons toch een beetje vreemd gevoel op te spelen.. Zijn ze wel echt? Zijn degene die onderop liggen niet nep? Na de doos grondig geïnspecteerd te hebben en er zelf eentje geprobeerd te hebben. Kunnen we toch, beste lezers tot de conclusie komen dat we een goede aankoop hebben gedaan. Het vreemde is dus wel dat we de Cubanen moeilijk kunnen vertrouwen omdat wij het idee hebben dat iedereen ons een loer wil draaien. Gelukkig niet iedereen.. Vrijdag hebben we voor Rianne haar verjaardag een salsa les afgesproken. Ben benieuwd of hij dan weer komt opdagen of dat hij verstek laat gaan. Om hier maar even op terug te komen, kan ik jullie melden dat wij zelf verstek hebben laten gaan! Dit omdat Rianneke last had van krampen in haar buik.
Maar achteraf ben ik toch tevreden over de koop, helemaal toen we een Nederlands stel tegenkwamen uit Nijmegen die het geen probleem vonden de aankoop bij mijn broer af te leveren!
Deze week zitten we in Baracoa het oostelijkste puntje van Cuba. Hier zitten we in de mooiste casa die we tot nu toe in Cuba hebben gehad. Een klein eigen appartementje boven het eigen huis van de mensen, met bijkomend voordeel dat de mensen van de casa kunnen heerlijk koken. Helaas dat Rianneke hier getroffen is door hardnekkige buikkrampen en nee moeders er is geen zwangerschap in opkomst! We hadden in onze planning staan dat we eigenlijk vandaag een helse rit met de bus van Baracoa naar Habana zouden maken. Maar doordat Rianneke buikkrampen had, hebben we de tickets op het laatste moment gecanceld en uitgesteld tot morgen. Wat uiteindelijk een geluk blijkt te zijn. Daardoor waren we ‘genoodzaakt' een wandeling te maken naar bahia de miel. Wat door andere ook al gedaan is en daardoor hadden we er niet erg veel verachtingen van. Onderweg werden we door 2 Cubanen op een vriendelijke manier aangesproken en hadden deze keer niet echt het idee dat ze iets van ons wilde hebben. Ze vertelde over een naturel pool, wij begrepen er echter weinig van. Maar wij vol goede moed, deze 2 Cubanen, die ook erg goede gidsen waren achtervolgd tot we bij een of ander hutje kwamen waar 2 andere Cubanen ons op stonden te wachten. Deze vertelde ons dat dit een Nationaal park was en of wij ff 5 cuc pp wilde dokken. Na kort overleg toch besloten dit te doen. Waar we achteraf, zal blijken, geen enkele spijt van zouden hebben. Wij wisten nog steeds niet wat ons te wachten stond. Na een wandeling bergop van een klein uurtje zijn we bij een huisje aangekomen waar de oom woonde van onze gids. Deze pakte een grote lamp en we moesten hem achtervolgen, nog steeds onwetende waar we uit zullen komen. Na een afdaling van een klein uurtje komen we uiteindelijk aan bij een grot waar een super lekker klein meertje in ligt. Hier konden we gewoon in zwemmen. De gids verteld ons dat wij het tweede Nederlandse paar zijn die in deze grot heeft gezwommen. Echt een onvergetelijke ervaring. Nadat we terug zijn gelopen, zijn we door deze man nog volgestopt met allerlei heerlijke verse vruchten(echt lekker) en heeft Rianne voor haar tere huidje een lekker cocos olietje gekregen.. De gidsen hebben ons nog cayo blanco laten zien waar nog weinig van over was na de orkaan van afgelopen jaar! Op de terugweg nog even bij een vrouwtje heerlijke chocolade gekocht en een of ander coco's papaja, suiker mengseltje (in ruil voor mijn hemd)! We hebben echt genoten vandaag!
Vanaf hier gaat Rianne verder (want ik heb geen zin meer)
Hola!!
Na Baracoa zijn we naar Vinales gegaan. Een vreemde aankomst als je na 25 uur in een bus wordt vastgeklampt door tientallen mensen die heel graag hun casa willen verhuren. We konden helaas niet meteen weglopen omdat we onze tas moesten hebben en alle mensen gewoon bij het laadruim van de bus stonden. We hebben ze vriendelijk bedankt en vaak geroepen ‘ya tenemos': we hebben al. De volgende dag zijn we terug gekomen om dit schouwspel is vanaf een afstandje te bekijken: erg vermakelijk! We hebben een top casa gevonden waar we lekker te eten kregen en waar ik verwend werd met thee'tjes en medicijnen voor m'n buik en koen met sigaren en cocktails (verschil moet er zijn). De zoon van de casa eigenaar is dokter dus dat is heel makkelijk! Het gekke is dat we hem nooit hebben zien werken, hij was altijd thuis. Hij vertelde ons dat hij geen auto had en moest liften naar zijn werk...dan is het natuurlijk altijd de vraag of je er wel komt. Everything is possible in Cuba! Vinales is een leuk klein stadje met een vriendelijke sfeer. Ik ben Koen nog bijna verloren aan een dikke negerin die erg graag met een hollandse man wou trouwens en al haar zinnen op koen had gezet. Toen ik de winkel uit kwam hoopte ze vurig dat ik zijn zus was, maar helaas....
Als je in Vinales bent moet je eigenlijk ook een paardrijdtocht hebben gemaakt. Via onze casa hadden we een daarom een paardrijdtocht geregeld. Het was prachtig weer en er stonden zoals afgesproken twee mooie paarden klaar en een guide die ons ging begeleiden. We vertrokken lekker rustig en het zat nog redelijk relaxed op zo´n paard. De omgeving was prachtig! Overal paden van rode aarde, veel tabaksvelden en gigantische rotswanden. Na een tijdje op onze beestjes kwamen we aan bij een grot. Deze is niet officieel geopend voor publiek maar dat maakt in Cuba niet veel uit. We werden door een gids met een kleine lamp begeleid door een pikdonkere grot. Uiteindelijk kwamen we aan bij een meer waar we mochten zwemmen! Een vreemd ervaring zo in het pikkedonker. Het water was voor mij ook een beetje aan de koude kant maar koen heeft fanatiek de borstcrawl gedaan. Toen we weer buiten kwamen donderde het en kwam de regen met bakken uit de hemel. De paardjes waren hier geloof ik niet zo dol op en besloten het tempo wat te verhogen. Omdat we nou niet de meest geoefende ruiters zijn stuiterde we als een gek op dat paard en vooral Koen had nogal last van z´n ´ijtjes´ zoals de guide het noemde. Toen de slappe lach overging in ´het echt niet leuk meer vinden´ zijn we gaan schuilen bij een tabaksboer. Die gaf ons allereerst een vers drankje in een kokosnoot en een sigaar. Daarna een leuke uitleg over hoe de sigaren gemaakt worden. Toen de regen wat minder was hebben we onze tocht voorgezet en zijn uiteindelijk zo ongeveer heelhuids thuis gekomen. Koen alleen met schaafwonden en ik met een aantal blauwe plekken.
De volgende dag hadden we een illegale goedkope taxi geregeld die ons naar een grot bracht ff buiten Vinales. We hebben een hele gave tour gekregen door een grot van zo´n 65 vierkante meter in de bergen. De grot wordt zo goed mogelijk in zijn originele staat gehouden dus geen gekleurde verlichting en mooie paadjes maar een pikke donkere grot waar je goed moet uitkijken waar we doorheen gelopen en geklauterd hebben. We zijn helemaal op de hoogte van het ontstaan van de grotten en de beestjes die er leven en van alle natuurkundige processen waardoor de stalagmieten en stalagtieten tot stand komen. Daarna bracht onze eigen taxichauffeur ons weer terug en zei dat hij nog wel een mooie rivier wist waarin je kon zwemmen (het was bloedheet). Na wat afdingen heeft hij ons naar de rivier gebracht. Een super mooi plekje waar de locals op Zondag gaan afkoelen in het water en van bruggen springen en aan lianen hangen. Weer een topdag dus!
De laatste dagen lekker in Habana gespendeerd. Leuk om na een maand terug te keren en je een stuk meer thuis te voelen. We hebben een leuke goedkope casa gevonden (Steffie en Anouk: de groetjes van het motje van de casa!!) en genoten van het weer, de stad en de muziek! Op 27 april dachten we dat onze reis in Cuba erop zat en kwamen we aan bij het vliegveld. Cuba wou ons blijkbaar graag nog even houden en had de vlucht gecanceld. de reden was dat er geen vluchten zijn naar mexico, maar heel af en toe wel...lekker duidelijk dus! Toen we bijna onze vlucht hadden omgeboekt naar Costa Rica kwam meneertje opeens met de mededeling dat er 28 april een vlucht naar Cancun ging om 5 uur 's ochtends. Wij helemaal blij! Het enige probleem was dat onze kukjes op waren... Gelukkig vonden we nog 30 euro die we konden inwisselen waardoor we in ieder geval nog een nachtje konden betalen en een taxi naar het vliegveld. De laatste dat was dus een budget dag en hebben geleefd op cuba libres en koekjes. Gelukkig ging de vlucht om 5 uur 's nachts wel en kwamen we heelhuids aan in Mexico!
Wat is het heerlijk om weer in een normale wereld te zijn! Ze hebben hier weer spullen en normaal eten en mensen die snappen dat het veel leuker werken is als je vriendelijk bent tegen toeristen. We zijn op aanraden meteen naar Tulum gegaan en we zitten nu in een heerlijk hostel met vooral packpackers! 's Ochtends eten we zelfgebakken wentelteefjes en 's avonds kunnen we weer normaal een lekkere salade maken. Daar hebben we een maand naar verlangt! Het strand is hier geweldig; wit fijn zand en blauwe zee! Gister heb ik een bijna dood-ervaring gehad. Er viel een cocosnoot uit de boom ongeveer een halve meter naast me! Ik ga er een eind aan maken want het is hier zonde van mijn tijd om te typen als ik ook met een biertje in een hangmat kan gaan liggen!
Adios!!
Koen y Rianne
PS. Foto's zijn te zien op: http://picasaweb.google.com/riannedesoet/Cuba#
pps. Sara bedankt voor je lekkere kusje, ik heb hem opgevangen!
het paradijsje Baracoa
Hola allemaal!
Wat leuk dat jullie ons niet vergeten zijn! Heel leuk om alle reacties te lezen en bij deze bedankt voor alle smsjes voor mijn verjaardag!
Na heerlijk uitgerust te zijn in Trinidad zijn we weer verder gaan reizen en hebben een aantal stadjes gezien. Camaguey en Bayamo waren leuk voor één dag. We hadden een wandeling van 3 dagen gepland in de Sierra Maestra waar de revolutie van Fidel en Che is begonnen. Bij het boekingshotel aan gekomen bleek de berg afgesloten te zijn omdat waarschijnlijk Raul Castro had bedacht een wandelingetje te gaan maken! Pech, maar we hebben de dag goed besteed door voor 4 cent heel veel ijs te eten!
Hierna zijn we door gegaan naar Santiago de Cuba; de tweede stad van Cuba. Het is een ontzettend drukke stad waar veel verkeer is. Er liggen wel zebrapaden, maar het nut daarvan is ons nog onbekend. helaas ben ik op mijn verjaardag geveld door buikkrampen dus heb het rustig aan gedaan en de mojito's maar even links laten liggen. Vanaf Santiago zijn we verder gereisd naar het oostelijkste puntje van Cuba: Baracoa!
Baracoa is heel anders. Lekker rustig en ontzettend groen! We hebben de eerste dag een goeie mountainbike tocht gemaakt. Omdat we na korte tijd de weg al een beetje kwijt waren zijn we 5 uur berg op, berg af gefiets en door kleine dorpjes gekomen waar ze geloof ik nog nooit van toeristen gehoord hadden! Heel gaaf en heel veel gezien! De volgende dag hebben we lekker uitgerust en de dag daarna zijn we een wandelingetje gaan maken. Dat was althans het plan totdat we tywee Cubanen tegenkwamen. Ze vertelde dat ze in een beschermd natuurgebied woonden en dat we mee konden om te kijken. We zijn met ze meegelopen en het bleek dat ze een soort van gids zijn in hun eigen gebied. We hebben geklommen en geklauterd in een heel mooi gebied en kwamen uiteindelijk bij een grot uit! Hier hebben we heerlijk in gezwommen: echt een topervaring! Daarna zijn we nog volgepropt met vers fruit dus we hebben weer een geweldige dag gehad!
We komen steeds meer in aanraking met Cubanen die niets van ons willen maar het gewoon leuk vinden om wat te kletsen. We leren dan ook veel van het land, van de cultuur en vooral van de mensen. Cuba is moeilijk te doorgronden en het heeft veel tegenstellingen. Daarover later meer!
Het gaat erg goed met ons, we hebben onze draai gevonden en genieten! Koen werkt al goed aan z'n spaans en aan het op cubaanse manier 'sissen' naar de vrouwkes: hilarisch!
Er zullen meer verhalen en foto's komen vanaf 27 mei. Dan vliegen we naar Mexico en hebben we als het goed is een betere internet aanlsuiting. Hou ons op de hoogte!
hasta luego,
Koen y Rianne
Trinidad
HOLA!
Allereerst: super bedankt voor alle leuke reacties! Erg leuk om te lezen hoe het daar is en dat jullie ons nog niet vergeten zijn:) Ff een update:
Vanaf Varadero zijn we naar cienfuegos gegaan. We zaten daar in een super mooie casa. Lekker aan het water en met iemand die lekkere mojito´s voor ons maakte. Daar zijn we twee meiden van de alo tegengekomen (hoe toevallig!). Ze zaten al een tijdje in Cuba en hebben daarvoor 7 maanden in Costa Rica stage gelopen. Ze konden dus vloeiend spaans en wisten ons het een en ander te vertellen. Ze hebben een top casa voor ons geregeld in Trinidad en daar hebben we een aantal flesjes rum soldaat gemaakt op ons dakterras! We zijn lekker naar het strand geweest en gister een catamaran tocht gemaakt naar playa blanco. Dit is een onbewoond eilandje waar we konden snorkelen! Erg veel mooie dieren gezien. Koen is een beetje geschorkken van de leguanen... er zat er namelijk één onder zijn tafel. Nog een dansje gemaakt op de weg terug (op de catamaran) en nu zitten we lekker te niksen. Morgen reizen we verder naar camaguay en daarna gaan we verder naar het oosten. Het is hier trouwens continu rond de 30 graden!
Hou ons op de hoogte!
Besos,
Koen y Rianne
PS. Pim sterkte met de tentjes
PPS. Die grap van de heenreis was niet van ons! Wil de dader zich melden:)
PPSS. Anouk en Steffie: dankjewel voor alles hier!!